woensdag 29 mei 2013

Iedereen heeft recht op zijn eigen mening

                                                              



KLADBLOK

Maar niemand heeft recht op zijn eigen feiten. Een beroemd man heeft dat eens gezegd, ik ben vergeten wie het was, maar het schoot me te binnen  nadat ik weer wat meningen had gelezen van politieke partijen over de aankoop van de HHNK-gebouwen. Als het om de cijfers gaat, ben ik al lang de weg kwijt. Cijfers worden gepresenteerd als feiten, we moeten echter bedenken dat degenen die cijfers presenteren een doel hebben. Ze willen gelijk hebben. Het is dan ook de vraag hoe de gemeenteraad er ooit in kan slagen om wijs te worden uit die cijferbrij. Mij lijkt het onmogelijk.

Achter die cijfers zit een enorme knokpartij over de vraag waar ambtenaren gehuisvest moeten worden. We maken de bijzondere situatie mee dat Dorus Luyckx als wethouder van financiën namens het college een voorstel heeft gedaan, waar zijn eigen partij, de PvdA, het volstrekt niet mee eens is. Het college meent dat huisvesting aan de Mgr. Veermanlaan het goedkoopst is. De partij van de Arbeid ziet dat volledig anders en heeft kennelijk geen vertrouwen meer in zijn eigen wethouder en het college. De fractie van VD|80 gaat tekeer als een mager speenvarken en beweert dat als de PvdA haar zin krijgt, de gemeente aan de bedelstaf raakt. De fractie steunt het collegevoorstel. Het is duidelijk dat feiten en meningen niet meer van elkaar te onderscheiden zijn en dat er voor beide opties hooguit een marginale meerderheid te vinden is. Hoe de knoop ook wordt doorgehakt, voor de verliezers zal het na de hoog opgelopen discussie een prestigeverlies zijn. Een verlies dat de winnaars kwalijk zal worden genomen. In feite betekent het dat de coalitie kapot is. Er is geen vertrouwen meer.

In deze situatie komt de fractie van de VVD met het voorstel om met onmiddellijke ingang alle uitgaven te bevriezen tot er meer duidelijk is over wat er in de toekomst financieel al dan niet mogelijk is. Mij lijkt dat een verstandig plan. Het betekent ook dat een fusiebesluit moet worden uitgesteld. Afgezien van het feit dat, naar mijn mening, de fusie Edam-Volendam geld gaat kosten, is er ook het gegeven dat nadat er een fusiebesluit is genomen de te fuseren gemeenten, totdat de fusie is gerealiseerd, geen majeure uitgaven meer mogen doen. Het voorstel van de VVD heeft dan ook wel wat meer consequenties dan op het eerste gezicht lijkt.

Zowel Zeevang als Edam-Volendam hebben haast gemaakt om nog een paar belangrijke dingen te doen voordat het fusiebesluit is gevallen. Zeevang heeft zijn multifunctioneel centrum veilig gesteld. De consequenties voor de (fusie)begroting moeten nog in kaart worden gebracht. Edam-Volendam wil in ieder geval nog een besluit nemen over de toekomstige huisvesting van ambtenaren. Het voornemen om tot een besluit te komen over de reconstructie van het dorpshart lijkt inmiddels op de lange baan te zijn geschoven.
Om het plan van de VVD een reële kans te geven is er, denk ik, een nieuwe coalitie nodig, waarin wat mij betreft VD|80 en de PvdA zullen ontbreken. De PvdA als coalitiebreker omdat ze terugkomt op afspraken, heeft haar recht op meebesturen verloren. Ze kan haar achterban niet de baas en dat is voor iedere coalitie een probleem. VD|80 is wat mij betreft geen serieus te nemen partij meer. Een nieuwe coalitie zal moeten puinruimen. Mij lijkt het vanzelfsprekend dat de VVD wat dat betreft zijn verantwoordelijkheid zal nemen. Met GroenLinks en het CDA kan ze een minderheidscoalitie vormen. Wellicht zitten daar wat risico’s aan, maar het maakt alle partijen en individuele raadsleden verantwoordelijk en weerhoudt het nieuwe college van ondoordachte avonturen.

Een nieuwe coalitie heeft maar één opdracht. Back to basics. Geen kadootjes meer voor wie dan ook, megalomane plannen in de onderste la opbergen en als de donder aan de slag om een gezonde begroting voor 2014 op te stellen. Dat is een mooie taak voor een college dat maar iets meer dan een jaar zal zitten. Dat vergt geen uitvoerige coalitie-onderhandelingen. Een sluitende begroting voor 2014 en een realistische meerjarenbegroting zou het belangrijkste doel moeten zijn. Een nieuwe coalitie heeft rekenmeesters nodig die feiten kunnen onderscheiden van meningen.

Een nieuw college zou ook een einde moeten maken aan het beleid voor het Europaplein. Als winkeliers iets hard nodig hebben is dat wel extra parkeerruimte. De reden om het Europaplein autovrij te maken was een stap ter voorbereiding van de reconstructie van het dorpshart. Nu dat plan op de lange baan terecht is gekomen, zou het moeten worden teruggedraaid. 

woensdag 22 mei 2013

Gaat het college van Edam-Volendam vallen?


KLADBLOK
                                   


           


Er was maar één belangrijke reden voor de gemeenteraad om in te stemmen met de aankoop van de panden van het HHNK: het behoud van de gerieflijke vergader-accommodatie. Het bezit van de rest van de panden is een financiële last. De optimistische plannen voor de verkoop van het kantoorgedeelte zijn gestrand in de financiële crisis. Nu er moet worden gekozen voor noodzakelijke uitbreiding van de gemeentelijke kantoorruimte, is er een keuzevraagstuk ontstaan. Wordt er verder gegaan met de plannen voor de uitbreiding en modernisering van het pand aan de Mgr. Veermanlaan, zoals het college heeft voorgesteld, of: moet de voorkeur worden gegeven aan het geschikt maken van de panden van het NNHK, ook al valt dat duurder uit.

Het is een lastige keuze. Een keuze die je alleen kunt maken zoals een goed huisvader die zou doen. Kan het huishoudbudget van de gemeente de last dragen?, gaat het om een volwaardige kantoorruimte en past het in een aantal denkbare toekomstscenario’s?

Er zijn uitgesproken voor- en tegenstanders van de aankoop. Tot nu toe nam de VVD een middenpositie in. Het voorstel van de VVD-fractie is de panden nu als kantoorruimte in gebruik nemen omdat de meeste kosten daarvan nu al op de begroting drukken. Als de marktomstandigheden zich wijzigen kan alsnog tot verkoop worden over gegaan. Het is de vraag of dat een geloofwaardig scenario is.

Persoonlijk geloof ik niet dat het huisvesten van ambtenaren het belangrijkste onderwerp is bij de voor- en tegenstanders van het in gebruik nemen van de panden. De financiële consequenties zijn het zichtbare strijdpunt. Daarachter liggen andere, meer verborgen, overwegingen en emoties die hoorbaar zijn in de toon waarmee wordt gediscussieerd over de financiële consequenties.

De redactie van de Stadskrant noemde het een ‘ontspoorde discussie’ in een redactioneel commentaar. De redactie ziet een herleving van de kommenstrijd waarvan ze aannam dat die al lang was overwonnen. Dat is een beetje vreemde bewering gezien de column ‘Krasse Taal’ een paar weken eerder in de Stadskrant. Daarin wordt onverkort  de bevolking van Volendam op de schop genomen als tegenstander van het in gebruik nemen van de panden. Het Volendamse standpunt wordt in een aantal clichés aan het einde van de column samengevat als: “Daar kunnen wij natuurlijk niet aan beginnen, te ver, te oud, te gemakkelijk, te voor de hand liggend, niks aan te verdienen voor ons bouwbedrijf, onhandig voor de koffiejuffrouw en te Edams. Een mooi monument om te verkopen, want wij hebben al cultuur genoeg.”

Wat mij betreft is het onzin om de kommenstrijd te negeren en de Stadskrant doet dat eigenlijk ook niet. ‘Kommenstrijd’ is eigenlijk een verkeerde benaming voor wat er aan de hand is. Het is niet alleen een strijd tussen kommen als zodanig. Het is vooral een strijd tussen kommen met grote culturele en sociaal-economische verschillen en met een gedeeld verleden dat niet zonder pijnpunten is. Edam heeft is in het recente verleden niet zonder pijn de vestiging van een stadskantoor kwijtgeraakt en het is aannemelijk dat dit verlies in de discussies een ondergeschoven rol speelt. Daarnaast speelt de vraag waar uiteindelijk het representatieve gedeelte van de bestuursfunctie zal worden gehuisvest. De representatieve panden van het voormalige NNHK zijn eigenlijk veel geschikter voor het onderbrengen van bestuur en staf van de gemeente dan voor het onderbrengen van ambtenaren. Ik ben dan ook bang dat het de verborgen agenda is van menigeen om bestuur en staf te verhuizen naar Edam.

Dat zijn overwegingen waar ook de VVD-fractie in haar middenpositie rekening mee dient te houden. Bij haar voorstel voor een tijdelijke oplossing past de vraag: hoe tijdelijk is tijdelijk?

Bij discussies die op hoge toon worden gevoerd, mag je er vanuit gaan dat het onderwerp van discussie, in dit geval de financiën, slechts een symboolfunctie vertegenwoordigt en dat daarachter andere belangen die niet kunnen worden uitgesproken, een rol spelen. Uiteindelijk draait het, denk ik, om de verhuizing van bestuur en staf naar Edam.

Bij de gang van zaken zoals we die zien, speelt nog een ander (cultureel) verschil tussen beide kommen een rol. De Edamse bevolking slaagt er als regel veel beter in om de eigen belangenbehartiging vanuit bevolkingsintiatieven vorm te geven dan de bevolking van Volendam. Daar nemen politieke partijen het voortouw en laat de bevolking zich nauwelijks horen.

De collegepartijen zijn verdeeld. Bij de huidige stemverhoudingen waarin CDA, VD|80 als collegepartijen samen optrekken met lijst Kras – een minderheidscombinatie- kan er een situatie ontstaan waarin de coalitie breekt. Ik zou dat niet betreuren en verwelkomen als een ontwikkeling die een meer gezonde politieke situatie mogelijk maakt.

 

 

 

woensdag 15 mei 2013

Toeristen of thuismarkt?, en 'de leugen van Luyckx'


parkeren dichtbij winkels verhoogt de omzet
                                                          

Kladblok

Er is al weer een wethouder met lege handen. Deze keer is het Dorus Luyckx. Zijn voorstellen ter goedkeuring naar aanleiding van de evaluatie Toeristische verkeersmaatregelen werden in de vergadering van het raadsplein op 7 mei door de mangel gehaald. Op een kleinigheid na wilde de raad niets goedkeuren. Meer dan ‘ter kennis nemen’ zat er voor de geplaagde wethouder niet in. De demissionaire wethouder voor Toerisme (de Mepper) zat er bij, maar hield wijselijk zijn mond. De meest kritische reactie kreeg de wethouder van zijn eigen fractie. Hij sloeg er zich gelaten doorheen en vocht nergens meer voor. Ook collegepartij VD|80, nu ineens geen voorstander meer van het afritje bij Spaander, liet hem vallen. De dagen van dit college lijken geteld, het wachten is nog op de knal.

Opmerkelijk was dat het in de raad uitgesproken gevoel dat het Noordeinde in economisch opzicht het meest profiteerde van de verkeersmaatregelen, niet uitdrukkelijk werd tegengesproken. Ook niet door de wethouder die bevestigde dat het een onopzettelijk resultaat betrof. De raad liet het moment om daar verder op door te gaan, glippen. De voor de hand liggende vraag: ‘moet er niet iets gedaan worden om dat te corrigeren’, werd niet gesteld. Voor de ondernemers van het Zuideinde en rondom het Europaplein leverde het echter bewijs op ter ondersteuning van hun claim dat de verkeers- en parkeermaatregelen voor hen nadelig uitpakken. De gevolgen van de overheidsmaatregelen hebben een nadelig effect op hun omzet.

Een van die gevolgen is te wijten aan de ‘leugen van Luyckx’. Die sloot het Europaplein voor parkerende auto’s omdat de situatie daar ter plekke onveilig zou zijn. Dat gelegenheidsargument werd door de gemeenteraad klakkeloos geaccepteerd. Dat argument wordt echter niet ondersteund door statistieken, van onveiligheid was geen sprake. Wat wel statistisch aangetoond kan worden is dat er een schromelijk gebrek is aan parkeerplaatsen. Dat gegeven wordt gebagatelliseerd. De luie automobilist die het liefst voor de toonbank wil parkeren, hoeft niet te worden tegemoetgekomen. Bovendien kan die beter met de fiets komen.

‘De leugen van Luyckx’, het gelegenheidsargument, moest verdoezelen dat er voor het vrijmaken van het Europaplein een verborgen argument was. Het vormde een onderdeel van een veel groter plan om de oude kom aantrekkelijker te maken voor toeristen. Dat mocht echter nog niemand weten om geen slapende honden wakker te maken. Luyckx wist het natuurlijk wel, maar speelde in het listige plan van wethouder Marisa Kes vrolijk mee. Het plan mocht pas bekend worden als wethouder Kes met een fiat van de gemeenteraad de bevolking en de ondernemers voor een voldongen feit kon stellen. Eerder had Kes al een aantal voorbereidende stappen genomen en die voorzien van onbetrouwbare gelegenheidsargumenten. Terecht stuurde de gemeenteraad haar op het laatste nippertje met lege handen terug naar de van der Knoopdreef. Onder aanvoering van Diane Kwakman van de VDD vroeg de gemeenteraad haar bij het begin te willen beginnen.

Het begin, wat is dat eigenlijk? Dat is niet zo moeilijk. Dat begint bij de vraag welke problemen er zijn, wiens dat problemen zijn en of de gemeente daar wel iets aan kan of wil doen. Vervolgens gaat het om de vraag welke mogelijkheden, kansen en bedreigingen er zijn als de gemeente er iets aan wil doen. En vooral welke mogelijkheden de bewoners en ondernemers van de Oude Kom als oplossing zien voor hun problemen. Dat kan iets heel anders zijn dan de Oude Kom aantrekkelijker maken voor toeristen.

De Oude Kom is in feite uniek, door de compleetheid in het aanbod en vooral door het grote aantal ambachtelijke winkels in de vers-sector en een breed kleinschalig aanbod in mode. Die zijn er voor de thuismarkt. Ze horen bij die thuismarkt, die kwaliteit, service en properheid beloont met trouwe klandizie. Het unieke daarvan schuilt in het feit dat er nog maar heel weinig gemeenten zijn die kunnen bogen op een rijk winkelbestand van particuliere ondernemers. Op Volendam zijn ze nog niet weggevaagd door op prijs concurrerende grootwinkelbedrijven. Wat zijn die winkels waard? Dat wordt niet bepaald door politieke partijen of bestuurders. Dat wordt bepaald door de bevolking, door de thuismarkt.

Voor de Oude Kom is het toerisme de plus op de thuismarkt. De thuismarkt is de basis. Zonder die thuismarkt hebben de meeste winkeliers geen bestaan. Die thuismarkt vraagt om parkeerruimte. Voldoende dichtbij zijnde parkeerruimte, zo wijzen alle studies uit, is van levensbelang voor winkels. Dat kan maar tot één conclusie leiden. Zo lang de plannen voor de reconstructie van het dorpshart nog niet meer zijn dan discussiabele plannen op papier, dient het parkeren op het Europaplein te worden teruggeven aan de thuismarkt.

Al was het alleen maar om een leugen recht te zetten en de beperkte waarde (of onzin) van het verblijfstoerisme in te zien.

woensdag 8 mei 2013

Bling, Bing, zit de waarheid er wel in?

Kladblok

 
                             ex-wethouder Wim Runderkamp volgens zelfgekozen bling-imago

 
Kladblok

Soms is het verweer van mensen zo onhandig dat het vermakelijk wordt. Ex wethouder Wim Runderkamp (VD|80) ziet zichzelf nog wel weer in de politieke arena terugkeren, zegt hij in een interview met het NHD. De journalist heeft hem geen enkele kritische vraag gesteld en zo de geplaagde ex-wethouder de kans gegeven om een ‘niets aan de hand show’ op te voeren waarin iedere reflectie op het gebeurde ontbreekt. Maar is zijn public relations offensief geloofwaardig?

Wie het Bing-rapport goed heeft gelezen, kan de conclusie trekken dat de ex-wethouder een bord voor zijn kop heeft.  Zijn allereerste verweer bij het begin van de affaire –dat de stichting PVE slapend was en niet actief- is een leugen gebleken. De rapporteurs van integriteitsonderzoeker Bing hebben verzuimd dat expliciet te vermelden. Dat hij nagelaten heeft zijn betrokkenheid bij de stichting PVE te melden, wordt hem formeel aangerekend. Uit de rapportage van Bing blijkt echter dat men intern op het Stadskantoor uitstekend op de hoogte was van die betrokkenheid en hem daar zelfs regelmatig aan herinnerd had. Het ging in feite dan ook niet om die betrokkenheid, maar om de wijze waarop hij daar als wethouder mee om is gegaan.

Het rapport van Bing is geformuleerd aan de hand van de vraagstelling van het Presidium. Dat betekent dat er nog heel wat losse einden zijn overgebleven. Wie het letterlijk verwoord verweer van de ex-wethouder in het rapport leest, kan gemakkelijk het verschil zien tussen de werkelijkheid en wat de interne advocaat van de ex-wethouder daarvan gemaakt heeft. In mijn vorige Kladblok schreef ik al dat in ieder van ons een advocaat aanwezig is die zo nodig liegt, bedriegt, verdraait en manipuleert als onze reputatie in het gedrang komt. Zo’n advocaat neemt het karakter aan van de persoon voor wiens reputatie hij opkomt. Het karakter van de ex-wethouder heb ik al eens eerder beschreven. Zijn eigenliefde en eigenwaan zijn groter dan een functie als wethouder kan dragen en zijn dadendrang is groter dan zijn persoon kan dragen. Datgene wat hij in zijn verbeelding is, kan hij niet waarmaken. Hij zal de laatste zijn die dat door heeft.

De persoonlijke tragiek heeft een politieke component. Voor zijn partij, VD|80, is het vervelend om op zo’n manier een wethouder te verliezen. Dat vergt het beperken van de schade en VD|80 deed dat met een publicatie van bestuur en fractie in de Nivo van 1 mei 2013. Daarin wordt het vertrek van hun wethouder gepresenteerd als een verlies voor de gemeenschap. Het Bing-rapport wordt verongelijkt samengevat in de formaliteit van het niet vermelden van een nevenfunctie. De ondernemers van het Europaplein krijgen weer de zwarte piet omdat zij de schijn van belangenverstrengeling zouden hebben ingebracht, om hun eigen standpunt te onderbouwen.

Het zou mij niet verbazen als de tekst van dit artikel door de ex-wethouder zelf zou zijn geschreven. De tekst is van het begin tot het eind public relations voor het imago van de vertrokken wethouder. De wethouder als onschuldige, de betrokken wethouder als verlies voor de samenleving, de wethouder als slachtoffer van de ‘oendernemers’ van het Europaplein, de wethouder die ten onrechte gestruikeld is over het onschuldige feit van het niet vermelden van een ‘slapende’ nevenfunctie.

VD|80 presenteert zich hiermee naar buiten als een partij die volledig achter ‘us Wum’ blijft staan. Dat lijkt me niet erg verstandig. Dat betekent dat ze geen enkele verantwoordelijkheid neemt voor wat er fout is gegaan. Het betekent ook dat ze geen afstand neemt van wat de ex-wethouder aan geheugenverlies, hele en halve onwaarheden en pure roddel heeft gepresenteerd ter zijner verdediging. Daarmee heeft de partij zich laten meeslepen in het te beperkte integriteitsbesef van hun ex-wethouder. Daarmee maakt ze de hele vertoning nog gênanter en dwazer dan die al was. Het heeft tot gevolg gehad dat het als geheim bestempelde rapport van Bing nu op straat ligt.

De integriteit van bestuurders is het belangrijkste goed van een democratie. Het is het fundament van het vertrouwen van burgers. Nu het Bing-rapport publiek is gemaakt, ondermijnt dat het public relations-offensief van de ex-wethouder en het bestuur en de fractie van zijn partij. De onluisterende waarheid van het rapport verdringt de armzalige leugens.

VD|80 is terechtgekomen in de maalstroom van haar eigen armzaligheid. Bij het gebrek aan daadkracht bij het bestuur en ledenraad, het gebrek aan afstand tussen fractie en bestuurders dient de dominante aanwezigheid binnen de partij van wethouder Marisa Kes te worden betrokken. Haar dadendrang is al lang niet meer te vereenzelvigen met het motto van de partij: ‘De burger weer krachtig’. Haar oprechtheid en transparantie in de kwestie ‘reconstructie Dorpshart’ valt serieus te betwijfelen. Binnen de partij trekt ze uiteindelijk aan alle touwtjes. Haar wil is wet.

VD|80 zit op een route naarde afgrond. Maar net als de ex-wethouder was ze vooraf voldoende gewaarschuwd.
                         







   
imago ex-wethouder Wim Runderkamp na Bing-rapport
 
 

woensdag 1 mei 2013

Bij het vertrek van een wethouder


 
Kladblok

                                    



 
 
       
Het heeft nog lang geduurd. Nadat de ondernemers van het Europaplein het vertrouwen in hem hadden opgezegd schorste wethouder Runderkamp zichzelf. Na een week hief hij die schorsing weer op. In die tussentijd had hij al zijn vriendjes bereid gevonden om hem in de ook al bevriende Nivo royaal lof toe te zwaaien. Vervolgens richtte zijn gram zich op de advocaat die het gewaagd had om hem in diskrediet te brengen.

Zo gaat dat met narcistische persoonlijkheden. Ze maken nooit fouten, ze worden hooguit verkeerd begrepen en critici zijn gewoon vijanden met een duister doel. Maar het zou niet juist zijn om de zaak als afgedaan te beschouwen nu boontje om zijn loontje is gekomen. Gebeurtenissen als deze hebben vele vaders en moeders in de vorm van een reeks van oorzaken en gevolgen.

Goede vrienden vertellen je de waarheid. Slechte vrienden doen dat niet en verdwijnen als ze niets meer aan je hebben. De Mepper wilde zo veel mensen te vriend houden dat het niet kon uitblijven dat hij in een spagaat terecht kwam. Hij wilde de winkeliers eigenlijk te vriend houden en heeft er nog voor gepleit om het Europaplein weer een parkeerbestemming te geven nadat hij eerder had ingestemd met het besluit om het plein autovrij te maken. Zijn collega-wethouder Kes, sneed hem de pas af. Ik weet het omdat er getuigen zijn.

Wim Runderkamp zal nu zijn goede vrienden wel overhouden en ik hoop dat hij over een jaar of zo kan lachen over wat hem overkomen is en dat hij ervan heeft geleerd. Het is hem niet allemaal persoonlijk te verwijten. In zekere zin is hij gedeeltelijk ook slachtlam en zondebok.

In het college met een overmaat aan narcistische karakters was hij de minst geslepene. In ieder van ons zit een advocaat die aan de slag gaat als we in het gedrang komen. Die zo nodig liegt, bedriegt, beschuldigt, dreigt en marchandeert om onze reputatie te beschermen ten koste van anderen en desnoods ook gevestigde normen en waarden schendt. Wim Runderkamp (Mepper) heeft niet de meest handige advocaat in huis. Met als gevolg dat hij alleen kwam te staan en zijn functie moest opgeven. De manoeuvres van zijn interne advocaat ondermijnden zijn reputatie in plaats van die te beschermen.

Anderen doen dat beter. Ze komen weg met dingen omdat hun interne advocaat meer steun wist te verwerven binnen de groep die er toe doet. Dat geldt bijvoorbeeld voor de ‘rode koningin’. Knap schakend wist ze een positie op te bouwen om haar einddoel –een vernieuwd dorpshart- binnen te halen. Echter ook haar interne advocaat ging in de fout toen ze de gemeenteraad verweet dat die niet wilde instemmen met haar laatste zetten waarmee ze de betrokkenen, winkeliers en inwoners van de oude kom, voor voldongen feiten kon plaatsen. Haar verongelijkt verwijt: “jullie praten anders als er publiek bij is”, is zonder een scherpe beoordeling gebleven. Maar als ik de tekenen goed heb begrepen, wankelt ook haar koninkrijk.

Ex-wethouder Runderkamp kan eigenlijk niet meer worden verweten dan dat hij niemand wilde teleurstellen en dat hij, toen hij daarmee in de problemen raakte, op zijn minst onhandig opereerde. Te veel op eigen houtje. Bij wethouder Marisa Kes ligt dat anders. Haar valt te verwijten dat ze de wereld ziet in termen van juridische verhoudingen. Ze overtuigt niet, maar bouwt (juridische) posities op. Gespeend van enig charisma heeft ze macht nodig om haar doelen te bereiken. De gemeenteraad verschafte haar die macht. Dat ging door totdat de winkeliers van het Europaplein in opstand kwamen. Dat was het moment waarop de gemeenteraad zich realiseerde dat ze zich niet voortdurend kon laten gebruiken als stempelmachine en machtsverschaffer. Daarmee voorkwam de gemeenteraad dat de wethouder de betrokkenen voor voldongen feiten kon stellen met het argument dat de gemeenteraad met de plannen had ingestemd. Nu staat ze met lege handen.

Het valt vooral haar eigen partij VD|80 te verwijten dat het zo ver is gekomen. Het onkritisch omgaan met haar wethouder, die democratie ziet als een juridisch schaakspel, heeft de partij, die als motto ‘de burger weer krachtig’ heeft, veranderd in een karikatuur van dat motto. Dat heeft de democratische verhoudingen geschaad. VD|80 heeft steun verleend aan het juridische spel om de wethouder krachtig en machtig te maken. Ze heeft steun verleend aan de interne advocaat van de wethouder in plaats van die een halt toe te roepen. Ze heeft zoveel steun aan die interne advocaat gegeven dat die zich onkwetsbaar achtte. Wethouder en partij zijn daardoor in een positie gekomen waaraan voldoende geloofwaardigheid ontbreekt. Ze staan dubbelschaak.

VD|80 heeft niet alleen zichzelf beschadigd, maar beschadigde daardoor ook het aanzien van het politieke bestel in Edam-Volendam. Dat kan niet zonder gevolgen blijven. De gemeenteraad is er om ons als burger tegen de interne advocaat van bestuurders te beschermen.