Bij het vertrek van een wethouder

 

Kladblok

                                    

 

 

        Het heeft nog lang geduurd. Nadat de ondernemers van het Europaplein het vertrouwen in hem hadden opgezegd schorste wethouder Runderkamp zichzelf. Na een week hief hij die schorsing weer op. In die tussentijd had hij al zijn vriendjes bereid gevonden om hem in de ook al bevriende Nivo royaal lof toe te zwaaien. Vervolgens richtte zijn gram zich op de advocaat die het gewaagd had om hem in diskrediet te brengen.

Zo gaat dat met narcistische persoonlijkheden. Ze maken nooit fouten, ze worden hooguit verkeerd begrepen en critici zijn gewoon vijanden met een duister doel. Maar het zou niet juist zijn om de zaak als afgedaan te beschouwen nu boontje om zijn loontje is gekomen. Gebeurtenissen als deze hebben vele vaders en moeders in de vorm van een reeks van oorzaken en gevolgen.

Goede vrienden vertellen je de waarheid. Slechte vrienden doen dat niet en verdwijnen als ze niets meer aan je hebben. De Mepper wilde zo veel mensen te vriend houden dat het niet kon uitblijven dat hij in een spagaat terecht kwam. Hij wilde de winkeliers eigenlijk te vriend houden en heeft er nog voor gepleit om het Europaplein weer een parkeerbestemming te geven nadat hij eerder had ingestemd met het besluit om het plein autovrij te maken. Zijn collega-wethouder Kes, sneed hem de pas af. Ik weet het omdat er getuigen zijn.

Wim Runderkamp zal nu zijn goede vrienden wel overhouden en ik hoop dat hij over een jaar of zo kan lachen over wat hem overkomen is en dat hij ervan heeft geleerd. Het is hem niet allemaal persoonlijk te verwijten. In zekere zin is hij gedeeltelijk ook slachtlam en zondebok.

In het college met een overmaat aan narcistische karakters was hij de minst geslepene. In ieder van ons zit een advocaat die aan de slag gaat als we in het gedrang komen. Die zo nodig liegt, bedriegt, beschuldigt, dreigt en marchandeert om onze reputatie te beschermen ten koste van anderen en desnoods ook gevestigde normen en waarden schendt. Wim Runderkamp (Mepper) heeft niet de meest handige advocaat in huis. Met als gevolg dat hij alleen kwam te staan en zijn functie moest opgeven. De manoeuvres van zijn interne advocaat ondermijnden zijn reputatie in plaats van die te beschermen.

Anderen doen dat beter. Ze komen weg met dingen omdat hun interne advocaat meer steun wist te verwerven binnen de groep die er toe doet. Dat geldt bijvoorbeeld voor de ‘rode koningin’. Knap schakend wist ze een positie op te bouwen om haar einddoel –een vernieuwd dorpshart- binnen te halen. Echter ook haar interne advocaat ging in de fout toen ze de gemeenteraad verweet dat die niet wilde instemmen met haar laatste zetten waarmee ze de betrokkenen, winkeliers en inwoners van de oude kom, voor voldongen feiten kon plaatsen. Haar verongelijkt verwijt: “jullie praten anders als er publiek bij is”, is zonder een scherpe beoordeling gebleven. Maar als ik de tekenen goed heb begrepen, wankelt ook haar koninkrijk.

Ex-wethouder Runderkamp kan eigenlijk niet meer worden verweten dan dat hij niemand wilde teleurstellen en dat hij, toen hij daarmee in de problemen raakte, op zijn minst onhandig opereerde. Te veel op eigen houtje. Bij wethouder Marisa Kes ligt dat anders. Haar valt te verwijten dat ze de wereld ziet in termen van juridische verhoudingen. Ze overtuigt niet, maar bouwt (juridische) posities op. Gespeend van enig charisma heeft ze macht nodig om haar doelen te bereiken. De gemeenteraad verschafte haar die macht. Dat ging door totdat de winkeliers van het Europaplein in opstand kwamen. Dat was het moment waarop de gemeenteraad zich realiseerde dat ze zich niet voortdurend kon laten gebruiken als stempelmachine en machtsverschaffer. Daarmee voorkwam de gemeenteraad dat de wethouder de betrokkenen voor voldongen feiten kon stellen met het argument dat de gemeenteraad met de plannen had ingestemd. Nu staat ze met lege handen.

Het valt vooral haar eigen partij VD|80 te verwijten dat het zo ver is gekomen. Het onkritisch omgaan met haar wethouder, die democratie ziet als een juridisch schaakspel, heeft de partij, die als motto ‘de burger weer krachtig’ heeft, veranderd in een karikatuur van dat motto. Dat heeft de democratische verhoudingen geschaad. VD|80 heeft steun verleend aan het juridische spel om de wethouder krachtig en machtig te maken. Ze heeft steun verleend aan de interne advocaat van de wethouder in plaats van die een halt toe te roepen. Ze heeft zoveel steun aan die interne advocaat gegeven dat die zich onkwetsbaar achtte. Wethouder en partij zijn daardoor in een positie gekomen waaraan voldoende geloofwaardigheid ontbreekt. Ze staan dubbelschaak.

VD|80 heeft niet alleen zichzelf beschadigd, maar beschadigde daardoor ook het aanzien van het politieke bestel in Edam-Volendam. Dat kan niet zonder gevolgen blijven. De gemeenteraad is er om ons als burger tegen de interne advocaat van bestuurders te beschermen.